بررسی نقش تعدیلی شخصیت بین عدالت سازمانی ادراک شده و رفتارهای مدنی سازمانی

هدف این پژوهش بررسی نقش تعدیلی پنج عامل بزرگ شخصیت بر ارتباط بین عدالت سازمانی ادراک شده و رفتار مدنی سازمانی است. نمونۀ پژوهش 148 نفر از کارکنان یک مجموعۀ اداری بودند که به شیوۀ نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ پنج عامل بزرگ شخصیت (دنوی و اوزوالد، 2012)، پرسشنامۀ عدالت سازمانی (شیبااوکا و همکاران، 2010) و پرسشنامۀ رفتار مدنی سازمانی (لی و آلن، 2002) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وظیفه شناسی، رابطۀ بین عدالت توزیعی و رفتارهای مدنی ـ سازمانی معطوف به سازمان را تعدیل می کند و همچنین برونگرایی و توافق پذیری، رابطۀ عدالت بین فردی را با رفتار مدنی سازمانی معطوف به سازمان تعدیل می نمایند. تحلیل رگرسیون تعقیبی نشان داد که وقتی وظیفه شناسی و برونگرایی بالاست، رابطه معنادار مثبتی بین عدالت توزیعی و بین فردی ورفتار مدنی سازمانی معطوف به سازمان وجود دارد، اما وقتی توافق پذیری بالا است، افزایش عدالت بین فردی منجر به کاهش رفتارهای مدنی سازمانی معطوف به سازمان می شود. نتایج این پژوهش نشان داد که پنج عامل بزرگ شخصیت از مجموعه عواملی هستند که لازم است در هنگام مطالعه رابطه عدالت سازمانی با رفتارهای انسان در محیط کار مورد توجه قرار گیرند.